ALKMAAR – PunkSoulRock’nRoll is de titel van het laatste album van The Pilgrims, en dat is wat een uitverkochte kleine zaal van Poppodium Victorie afgelopen zaterdag kreeg voorgeschoteld. Voor de fans van de band met de jaren ’90 als hoogtijdagen was het een avond die bol stond van verbazing en verrassing. Verbazing omdat de band minstens net zo sterk klinkt als pakweg twintig jaar geleden. Verrassing omdat ook de nieuwe songs staan als een huis.

Liefst tweeënhalf uur staan frontman Reniet Vrieze en de band voor een dolenthousiaste menigte in het mooie Alkmaarse poppodium. Fans van weleer zijn naar Victorie gekomen om een comeback te aanschouwen van een band die tussen 1991 en 1999 op alle grote poppodia en festivals furore maakte. In een interview die wij twee weken geleden met Vrieze hadden geeft hij aan waarom er indertijd gestopt is met The Pilgrims. ‘De muziek in mij heeft echter nooit stil gestaan’, zei hij toen en dit bewijst hij door vele jaren in de studio in Zaandijk door te brengen, onder meer met het begeleiden van nieuw talent.

Breekbaar
Ruim een jaar geleden was er ineens het gevoel om weer het podium op te gaan, mede ingegeven door de beide dochters van Vrieze die hem nooit met The Pilgrims hebben zien optreden. Na een thuiswedstrijd in het Zaantheater in 2017 volgen shows in o.a. De Melkweg en Caprera om op deze zaterdag in juni neer te strijken in Alkmaar. Nadat het publiek is opgewarmd door rockband Cold Turkey volgt er een optreden die de aanwezigen niet licht zullen vergeten. Vrieze staat met zijn karaktervolle stem in de jaren ’90 bekend als een van de beste zangers van Nederland, en na het inzetten van de eerste tonen van “Heaven” blijkt dat deze niets aan kracht heeft ingeboet. Door de jaren klinkt het zelfs zwaarder, maar zeker niet minder mooi. Het concert begint ingetogen en breekbaar en na de opening volgen nog vier songs met als een van de hoogtepunten het prachtige “Hope In My Dreams”, van het laatste album. Vrieze bespeelt hierbij zelf de piano met ondersteuning van celliste Jasmijn de Graaff.

Indrukwekkend
Na deze indrukwekkende start volgt het rauwe rockwerk waarmee de band 25 jaar geleden de zalen plat speelden. Hoewel er naast Vrieze van de originele bezetting niemand meer bij is blijkt wel dat er enkele uitstekende muzikanten verzameld zijn die de bekende nummers spelen alsof de tijd heeft stil gestaan. De hits “No Time” en “Can’t Resist” worden door het publiek opgezogen en bij de grootste hit van allemaal “White Men” gaat de menigte compleet uit hun dak alvorens een korte pauze volgt. “Op mijn leeftijd moet je wat vaker pissen dan vroeger”, grapt Vrieze daarover om er aan toe te voegen dat er ook even een peukie gerookt moet worden.

Vakmanschap
De pauze en een serie nieuwe songs maken het publiek niet minder enthousiast want de passie, het plezier, en vakmanschap druipt er af bij de band. Met een weergaloze versie van “Helter Skelter” staat Victorie vervolgens te trillen op de grondvesten. Na ruim twee uur komt de band uiteraard terug voor de toegift. Hoewel er slechts twee op de setlist staan worden het er zelfs drie, want na “Stranger” en de Bowie-classic “Heroes” besluit men om “White Men” nog een tweede keer in te zetten. De reactie van het publiek is euforisch, want voor een ieder wordt deze gedenkwaardige avond zo op een passende wijze besloten.

The Pilgrims staan nog op 3 juli in het Countdown Café in de Q –Factory te Amsterdam en op 22 september in De Groene Engel te Oss.
Kijk hier voor meer info.

Foto’s: Diane & Paul